Ο Ρομπέν των καμένων δασών - Ορφέας Περίδης 

 

 

 

 Γεννήθηκα μεσ’ την κοιλιά του τσιμεντένιου δράκου
Που απ’ το στόμα του ξερνάει τις φλόγες του θανάτου
Στένεψε ο κόσμος στένεψε, στένεψε το μυαλό μου
Η πολιτεία πιο μικρή απ’ το δωμάτιο μου
Σπίτι τους φίλους στη δουλειά όλους θα τους αφήσω
Δίχως βοήθεια καμιά μόνος θα πολεμήσω

Θα πάρω κράνος διχτυωτό απ’ το Μοναστηράκι
Θα βάλω πάνω ένα φτερό μαύρο από κοράκι
Θα πάρω φτυάρι και κασμά και πετσετέ φουλάρι
Θα πάρω δρόμους και βουνά πάνω σ’ ένα μουλάρι

Είμαι ο Ρομπέν των καμένων δασών και των πολυκατοικιών

Γεννήθηκα μέσα στη γη μια ντάλα μεσημέρι
Και σε πλατεία φύτρωσα σ’ ένα μικρό παρτέρι
Στένεψε ο κόσμος στένεψε στέρεψε η έμπνευση μου
Ο αέρας μου λιγότερος απ’ την αναπνοή μου
Είμαι ένα φαλακρό βουνό βγήκατε απατημένοι
Μπουλντόζα ακυβέρνητη από κλωστή δεμένη

Είμαι εδώ δεν είμαι εδώ δεν ξέρω δεν κρατιέμαι
Θηρίο είμαι ακέφαλο θηρίο που καταριέμαι
Φτάνει ως εδώ βγάλτε για μένα ένα νόμο
Βάλτε με να περνάω γέρους απ’ το δρόμο

Είμαι ο Ρομπέν των καμένων δασών και των πολυκατοικιών