Ο Διονύσης Σαββόπουλος αναφέρεται  συχνά μέσα από τα τραγούδια του στην καταστροφή του περιβάλλοντος όπως στο τραγούδι που ακολουθεί << Πρωτομαγιά>>

Όλες οι γραμμές μας στραβωθήκαν κι αποτύχαν
ευτυχώς το νιώθω απόλυτα καθώς
απ' το πίσω κάθισμα κοιτώ τα ίδια μέρη
τρυφερά με τα φανάρια μου κλειστά

Άδεια χωριουδάκια κι ασυνάρτητη επαρχία
κάθε τι μισοχωμένο μέσ' τη γη
Όπως το κωφάλαλο αδελφάκι τώρα λάμπει
με το φως που βγάζει ο κόσμος ο μουγκός

Μέσ' απ' τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
θ' ανταμωθούμε μια τρελή Πρωτομαγιά
και το πλυμένο σώμα πίσω απ' τα λουλούδια θα ενωθεί
σαν ζαλιστούμε απ' των χορών μας το κρασί

Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τα αγαπάω ο φτωχός
δώσ' μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός

Δίπλα από το κύμα έχει τ' άλογα λυμένα
θα τον δεις, ο ασπροντυμένος μπουζουκτζής
Κι όλο κατεβαίνουν καπνεργάτριες και προσκόποι
με φακούς μέσα από κρότους και καπνούς

Τρέχουνε τα δέντρα το φεγγάρι ξεδιπλώνει
διαρκώς με γυάλες όμορφες στο φως
Κι άγριες παρέες νεαρών με γυφτοπούλες
προσπερνούν και μαγεμένο μ' οδηγούν

Μέσ' απ' τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
θ' ανταμωθούμε μια τρελή Πρωτομαγιά
και το πλυμένο σώμα πίσω απ' τα λουλούδια θα ενωθεί
σαν ζαλιστούμε απ' των χορών μας το κρασί

Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τα αγαπάω ο φτωχός
δώσ' μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός